بر سر راه تو افتاده سری نیست که نیست

غنچه خندید ولی باغ به این خنده گریست
غنچه آن روز ندانست که این گریه ز چیست؟
باغ پر گل شد و هر غنچه به گل شد تبدیل
گریه ی باغ فزون تر و شد و چون ابر گریست
باغبان آمد و یک یک همه ی گلها را چید
باغ عریان شد و دیدند که از گل خالیست
باغ پرسید چه سودی بری از چیدن گل؟
گفت پژمردگی اش را نتوانم نگریست
من اگر از روی هر شاخه نچینم گل را
چه به گلزار و چه گلدان دگر عمرش فانیست
همه محکوم به مرگند چه انسان و چه گیاه
این چنین است همه کاره جهان تا باقیست
گریه ی باغ از آن بود که او می دانست
غنچه گر گل بشود هستی او گردد نیست
رسم تقدیر چنین است و چنان خواهد بود
می رود عمر ولی خنده به لب باید زیست

خسته ام از آرزو ها، آرزوهای شعاری

شوق پرواز مجازی، بالهای استعاری

حظه های کاغذی را، روز و شب تکرار کردن

خاطرات بایگانی، زندگی های اداری

آفتاب زرد و غمگین، پله های رو به پایین

سقف های سرد و سنگین، آسمانهای اجاری

با نگاهی سر شکسته، چشمهایی پینه بسته

خسته از درهای بسته، خسته از چشم انتظاری

صندلی های خمیده، میزهای صف کشیده

خنده های لب پریده، گریه های اختیاری

عصر جدول های خالی، پارکهای این حوالی

پرسه های بی خیالی، نیمکت های خماری

رو نوشت روزها را، روی هم سنجاق کردم

شنبه های بی پناهی، جمعه های بی قراری

عاقبت پرونده ام را، با غبار آرزو ها

خاک خواهد بست روزی، باد خواهد برد باری

روی میز خالی من، صفحه ی باز حوادث

در ستون تسلیت ها، نامی از ما یادگاری

×××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××

کودکیهایم اتاقی ساده  بود              قصه ای، دور اجاق ساده بود

شب که می شد نقش ها جان می گرفت    روی سقف ما که طاقی ساده بود

می شدم پروانه خوابم می پرید       خوابهایم اتفاقی بود

زندگی دستی پر از پوچی نبود            بازی ما جفت و طاقی ساده بود

قهر می کردم به شوق آشتی       عشق هایم اشتیاقی ساده بود

ساده بودن عادتی مشکل نبود       سختی نان بود و باقی ساده بود.

عجب صبری خدا دارد !
اگر من جای او بودم .
همان یک لحظه اول ،
که اول ظلم را میدیدم از مخلوق بی وجدان ،
جهان را با همه زیبایی و زشتی ،
برروی یکدگر ، ویرانه میکردم .

عجب صبری خدا دارد !
اگر من جای او بودم .
که در همسایه صدها گرسنه ، چند بزمی
گرم عیش و نوش میدیدم ،
نخستین نعره مستانه را خاموش آن دم ،
بر لب پیمانه میکردم .

عجب صبری خدا دارد !
اگر من جای او بودم ،
که میدیدم یکی عریان و لرزان و دیگری پوشیده از
صد جامه رنگین زمین و آسمان را
واژگون مستانه میکردم .

عجب صبری خدا دارد !
اگر من جای او بودم .
نه طاعت می پذیرفتم ،
نه گوش از بهر استغفار این بیدادگرها تیز کرده ،
پاره پاره در کف زاهد نمایان ،
سبحه صد دانه میکردم .

عجب صبری خدا دارد !
اگر من جای او بودم .
برای خاطر تنها یکی مجنون صحرا گرد بی سامان ،
هزاران لیلی ناز آفرین را کو به کو ،
آواره و دیوانه میکردم .

عجب صبری خدا دارد !
اکر من جای او بودم .
بگرد شمع سوزان دل عشاق سرگردان ،
سراپای وجود بی وفا معشوق را ،
پروانه میکردم .

عجب صبری خدا دارد !
اگر من جای او بودم .
بعرش کبریایی ، با همه صبر خدایی ،
تا که میدیدم عزیز نابجایی ،
ناز بر یک ناروا گردیده خواری می فروشد ،
گردش این چرخ را وارونه ، بی صبرانه میکردم .

عجب صبری خدا دارد !
اگر من جای او بودم .
که میدیدم مشوش عارف و عامی ، ز برق فتنه
این علم عالم سوز مردم کش ،
بجز اندیشه عشق و وفا ، معدوم هر فکری ،
در این دنیای پر افسانه میکردم .

عجب صبری خدا دارد !
چرا من جای او باشم .
همین بهتر که او خود جای خود بنشسته و تاب تماشای
تمام زشت کاریهای این مخلوق را دارد ،
وگرنه من بجای او چو بودم ،
یکنفس کی عادلانه سازشی ،
با جاهل و فرزانه میکردم .

عجب صبری خدا دارد ! عجب صبری خدا دارد....

 آموزگاران عشق

 

گرچه چشمان تو جز در پی زیبایی نیست

دل بکن!آینه این قدر تماشایی نیست

حاصل خیره در آیینه شدن ها آیا

دو برابر شدن غصه تنهایی نیست؟!

بی سبب تا لب دریا مکشان قایق را

قایقت را بشکن!روح تو دریایی نیست

آه در آینه تنها کدرت خواهد کرد

آه!دیگر دمت ای دوست مسیحایی نیست

آنکه یک عمر به شوق تو در این کوچه نشست

حال وقتی به لب پنجره می آیی نیست

خواستم با غم عشقش بنویسم شعری

گفت:هر خواستنی عین توانایی نیست

شعری چاپ نشده و جدید که آقای نظری در برنامه غیر منتظره خواندند را تقدیم همه دوستداران ادب می کنیم

 

موج عشق تو اگر شعله به دل‌ها بكشد

   رود را از جگر كوه به دريا بكشد

گيسوان تو شبيه‌است به شب اما نه

  شب كه اينقدر نبايد به درازا بكشد

خودشناسي قدم اول عاشق شدن است

واي بر يوسف اگر ناز زليخا بكشد

عقل يكدل شده با عشق، فقط مي‌ترسم

هم به حاشا بكشد هم به تماشا بكشد

زخمي كينه‌ي من اين تو و اين سينه‌ي من

من خودم خواسته‌ام كار به اينجا بکشد

يكي از ما دو نفر كشته به دست دگري‌است

واي اگر كار من و عشق به فردا بكشد

 

این غزل زیبا تقدیم به شما دوستداران شعر پارسی

اي رفته كم‌كم از دل و جان، ناگهان بيا

مثل خدا به ياد ستمديدگان بيا

قصد من از حيات، تماشاي چشم توست

اي جان فداي چشم تو؛ با قصد جان بيا

چشم حسود كور، سخن با كسي مگو

از من نشان بپرس ولي‌ بي‌نشان بيا

ايمان خلق و صبر مرا امتحان مكن

بي‌ آنكه دلبري كني از اين و آن بيا

قلب مرا هنوز به يغما نبرده‌اي

اي راهزن دوباره به اين كاروان بيا

منبع: وبلاگ طرفداران فاضل نظري

 

نقش و قشر علم را بگذاشتند                      رایت علم الیقین افراشتند

 

خورده کاری های علم هندسه                       یا نجوم وعلم وطب فلسفه

 

که تعلق با همین دنیاستش                          ره به هفتم آسمان بر نیستش

 

این همه از علم بنای آخوراست                         که عماد بود گاو اشتر است

 

بهر استقبای حیوان چند روز                            نام آن کردند این گیجان رموز

 

عین راه حق وراه منزلش                                  صاحب دل داند آنرا با دلش

 

علم رسمی سر به سرقیل است و قال                  نه از آن کیفیتی حاصل نه حال

 

طبع را افسردگی بخشد مدام                        مولوی باور ندارد این کلام

 

علم نبود غیر علم عاشقی                                 ما بقی تلبیس ابلیس شقی

 

هرکه نبود مبتلای ماه روی                            اسم او از لوح انسانی بشوی

دست عشق از دامن دل دور باد!

می‌توان آیا به دل دستور داد؟

 

می‌توان آیا به دریا حکم کرد

که دلت را یادی از ساحل مباد؟

 

موج را آیا توان فرمود: ایست!

باد را فرمود: باید ایستاد؟

 

آنکه دستور زبان عشق را

بی‌گزاره در نهاد ما نهاد

 

خوب می‌دانست تیغ تیز را

در کف مستی نمی‌بایست داد

قیصر امین پور

متن غزل سخن عشق از سعدي عليه رحمه به همراه تصنيف با اجراي محمدرضا و همايون شجريان رو براتون گذاشتم حتما دانلود كنيد.خوشتون مياد.

سخن عشق تو بی آن که برآيد به زبانم

 رنگ رخساره خبر می دهد از حال نهانم

گاه گويم که بنالم ز پريشانی حالم

 بازگويم که عيانست چه حاجت به بيانم

هيچم از دنيی و عقبی نبرد گوشه خاطر

 که به ديدار تو شغلست و فراغ از دو جهانم

گر چنانست که روی من مسکين گدا را

 به در غير ببينی ز در خويش برانم

من در انديشه آنم که روان بر تو فشانم

 نه در انديشه که خود را ز کمندت برهانم

گر تو شيرين زمانی نظری نيز به من کن

 که به ديوانگی از عشق تو فرهاد زمانم

نه مرا طاقت غربت نه تو را خاطر قربت

 دل نهادم به صبوری که جز اين چاره ندانم

من همان روز بگفتم که طريق تو گرفتم

 که به جانان نرسم تا نرسد کار به جانم

درم از ديده چکانست به ياد لب لعلت

 نگهی باز به من کن که بسی در بچکانم

سخن از نيمه بريدم که نگه کردم و ديدم

که به پايان رسدم عمر و به پايان نرسانم

 

براي دانلود تصنيف اينجا كليك كنيد

نظر يادتون نره ها.

از امير مومنان(ع) پرسيدند:اي اميرالمومنين چرا شما با اين لباس خشن و غذاي ناچيز زندگي مي كنيد؟ حضرت فر مودند: خداوند بر رهبران حق دستور داده است كه خود را با مردم ناتوان همسو كنند تا فقر،افراد تنگدست را به هيجان نياورد وبه طغيان نكشاند.

بنویسید به دیوار سکوت     عشق سرمایه هر انسان است

بنشانید به لب حرف قشنگ   حرف بد وسوسه شیطان است

و بدانید که فردا دیر است  و اگر غصه بیاید امروز      تا همیشه دلتان در گیر است

پس بسازید رهی را که کنون تا ابد سوی صداقت برود

و بکارید به هر سینه گلی که فقط بوی محبت بدهد

 

زندگی درک همین امروز است

ظرف دیروز پر از بودن ماست

شاید این خنده که امروز دریغم کردی

آخرین فرصت همراهی ماست...